Niet alles hoeft 100% te zijn.

Het coachkleed had allemaal ronde gekleurde vlakken. Van alle kleuren waren ook losse ronde kleedjes. Ik werd gevraagd om deze losse ronde kleedjes om het coachkleed heen te leggen op mijn eigen manier. Vervolgens moest ik een kleur kiezen en op deze kleur gaan staan en co-hond Guus moest op dezelfde kleur gaan zitten. Dit was effe lastig……., want ik wilde dit zo goed en perfect doen voor iedereen dat ik eigenlijk vergat dat Guus hier misschien andere ideeën overhad. En niet te vergeten de coach zelf die hierin alleen de coach was en niet iemand waar ik verantwoording aan moest afleggen of bevestiging van moet hebben. Ik legde de lat zo hoog bij mij dat ik gefrustreerd raakte dat het niet lukte want Guus moest hoe dan ook met 4 poten op de cirkels zitten. Dit zag je aan Guus: ze ging hier niet in mee. De coach vroeg mij om het op een andere manier te proberen. Dit ging al een stuk beter en gaf mij ook een stukje zelfvertrouwen. Ik werd losser in mijn handelen waardoor ik meer contact had met Guus en samen de oefeningen ieders op eigen wijze volbrachten. Ik ervaarde dat het ook op een andere wijze kon die een stuk makkelijker was en dat het allemaal niet 100% hoeft te zijn want als het aan Guus lag, vond die het oké als ze naast het kleedje lag. Zij legde de lat niet zo hoog en had daar vrede mee. Door DogsupportenCoach realiseerde ik me waar het allemaal om draaide en dat was ikzelf en alleen mezelf. Ik hoef de zorgen van iedereen niet op me te nemen. 

Ingrid